Yolanda Castaño, Santiago, 37 anos, poetisa
 |
| José Paz |
A poesía sempre tan minoritaria coma necesaria, porque escribir poesía é unha necesidade.
Yolanda Castaño é un referente na creación poética galega -rexeita de pleno esta consideración-, e non só pola estricta labor literaria, senón tamén na divulgativa do propio medio. Yolanda ten claro que “a poesía ten que ser comunicación, non é cuestión de facer monólogos, nin falar contra as paredes ou para ti mesma”. A poesía coma calquera outro universo creativo ten que camiñar na procura do público, e nesas está dende fai tempo -vinte anos- a creadora coruñesa.
O encontro é grato, dúas horas de viaxe e unha larga tarde de actividades profesionais por diante non é impedimento para brindarse a un exercicio -en principio- menos poético. Está acostumada á disciplina, e non só para atopar ás musas, porque xa se sabe, “a inspiración cando ven ven, e senón, estás agardando coma unha cadeliña a súa porta”. Tamén co traballo para “estimular a sensibilidade, ese estado de alerta necesario que che permita cultivar a experiencia creativa”, algo que ela consigue a través dese inmenso labor de xestión paralela ao seu oficio. Un imaxina que a sesión de fotos tamén o é.
As vellas paredes do Liceo contrastan coa beleza natural de Yolanda, co seu bó tino e disposición á hora de posar. Está acostumada a facelo, a traducir co seu corpo as mellores pinceladas poéticas, os mellores versos que den corpo a ese outro poema. Seguro que este lle chegará a máis público.
* Publicado en La Revista 11/06/2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario