Paren que me baixo

                       O romance que vivimos co entorno tecnolóxico semella a antesala do disparate ou da loucura, que ven a ser o mesmo, xa nada ten lóxica, a este paso que vamos converterémonos en auténticos monicreques; tratarei de explicarme. Un caso real, no transcurso dunha cea de colegas, ampla e xenerosa e nun acolledor entorno, a maioría dos comensais sacou do seu  bolso un coñecido telefono converténdose este e as súas virtudes no centro da conversa, todos a gabar as aplicacións, tan amplas eso si como as dunha práctica navalla suíza, esa que tan só serve para ensinar.
                       Non fai tanto que o que se levaba,  aínda que só fose de boquilla, era un exercicio de resistencia contra as bondades do mercado. A sociedade capitalista era o demo, e o consumo, unha especie de veleno que con sutileza se nos inoculaba a través das mensaxes publicitarias. Evidentemente aqueles discursos marxistas que a un lle colonizaron o corpo na estadía universitaria non so non callaron senón que trouxeron,  visto o que aconteceu despois, modelos contrarios. O problema é que trala efervescencia do capital viñeron as burbullas, das puntocom ás  inmobiliarias, e a partir de aí o abismo; ao capitalismo houbo que insuflarlle adrenalina en vena ate padecer hoxe este desgonzante malestar que, ademais de pagalo, as tecnoloxías a modo de sesión sado fannos revivir ao instante. Ese universo resplandecente fixo crack pero a enfermidade, o seu veleno, témolo perfectamente inoculado, é máis fixémoslle un oco dentro das alcobas, cheas hoxe de aparellos telefónicos, portátiles ou tablets aos que lle fas máis caso que as respectivas parellas. Quen controla as autoestradas, a xestión do tráfico é o que triúnfa. Nós abrímoslles sen ser conscientes as portas das nosas casas, das nosas vidas, lles explicamos os nosos gustos, afinidades políticas e incluso as contas correntes. Eles a cambio fannos a vida máis cómoda, tan só tes que dicir si quero. Unha cuestión para rematar, coñezo unha persoa que conseguiu esquivar o móbil, cada día o admiro máis.
                         
                   *   Publicado no xornal La Región o 29/09/2011