Non é fácil, todo o contrario. Revisando
recortes de prensa do meu arquivo atopo unha chea de documentos dos que xa non
me lembraba. O feito de recortalos no seu momento corresponde a unha
determinada decisión á que agora trato de atopar unha resposta que non sempre encontro. Non son
moi antigos, mais algún dos seus autores xa non están neste mundo connosco. A sensación ao reléelos é ben incómoda,como se estiveras facendo algo que non debes, usurpándolles de
algunha maneira o espírito. Hai de todo,
columnistas de raza, outros en visos de selo. Tamén outros cos que
tiven certa ligazón, pero os que máis doen son aqueles dos que considerabas
amigos, son eses os que agora che mancan máis. Os amigos son así, pouco a pouco
van regalándoche cousas, artigos que falan deles, colleitas propias das que se
sentían especialmente orgullosos, para agora facerche sentir de preto que é iso
que se chama vertixe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario