Pulse 4

Non foi unha mañá calquera, esta mañá foi o primeiro día do final da rematada socialdemocracia. “Se quere sabelo tempo pulse 1, se o que quere é falar cos seus nenos e levalos á escola pulse 3, pero se o que quere é relacionarse coa súa dona pulse 4”. “Telemática do carallo!”. Primeira chamada. Cando me decatei de que o meu primeiro interlocutor non era real tiven unha sensación incómoda, un tanto anoxante. A segunda xestión fíxena directamente a través do ordenador, o resultado igual de estraño aínda que práctico. A terceira decidín que fose fronte a fronte, fun directamente ao banco, un deses que presume de boa xestión, tiña xa ganas de falar con unha persoa coñecida. Non estaba, o que si atopei no seu lugar foi un dispensador de tickets. Puxen cara de sorpresa, igual que o resto dos presentes. Pulsei o número dous: “se desexa falar con algún dos empregados”. Por suposto que desexo falar con alguén! Na cola, ao señor que máis tarde me atendería, escoiteille como lle comentaba á parella que tiña diante, que o que desexaba era que o xubilaran.