Pecho os ollos e penso na ringleira de cousas que se poden facer en noventa minutos, hora e media. Non quero enumeralas para non ser acusado de demagogo, xa que moitos de vós pensaredes que hai tempo para todo. Si, por suposto, aínda que o fútbol hoxe hipoteca todo o noso tempo. Non son noventa minutos, son días enteiros, un tras outro cercando o pensamento colectivo e a posibilidade de atender outras necesidades. A nosa vida é o máis parecido a un balón de fútbol que outros se encargan de rodar por nós. Ninguén pode abstraerse á vórtice futbolera-mediática, cuxa capacidade aglutinadora atenta calquera sospeita de intelixencia individual. Unha vez máis ollaremos impávidos cara o partido do século, asistiremos a narracións exaltadas que sacudirán o noso ánimo, descubriremos que o fútbol non é un deporte, é unha corrente filosófica e Mouriño-Guardiola un filósofo máis. Non, non teño nada contra o fútbol, un deporte cheo de plasticidade, o que me resulta irracional é o histrionismo que o rodea, e o sinxelo que resulta manipular a colectividade sen ningunha oposición. Por certo, a que hora é o partido?
No hay comentarios:
Publicar un comentario