Ai Weiwei?

As ideas non son malas nin boas en si mesmas, o problema son as persoas que están detrás. Tódolos gobernos, independentemente do seu réxime, levan mal a capacidade da arte para subverter, e miran de esguello a aqueles artistas sinalados co don de conmover o pensamento, de furgar intelixentemente nas feridas da realidade cotiá. As cousas cambian cando no camiño xorden gobernos intransixentes e totalitarios onde o monopolio da verdade non se comparte. Ai Weiwei detido dende o 3 de abril é o máis recoñecido da lexión de artistas chineses que descubrimos fai nada. Un artista conceptual e valente, disidente co réxime, por aquelo de diferir do pensamento único, cuxas acusacións esgrimidas polo goberno chinés xustificando a detención: bigamia, pornografía e evasión de impostos, soarían a chiste nestes lares senón fose porque o totalitarismo chinés mobiliza a economía de occidente. O presidente Zapatero estaba en China o día que se anunciou a súa detención. Ai Weiwei é un artista mediático recoñecido internacionalmente, alguén - non como outros disidentes- difícil de agochar e sobre cuxa figura o réxime lanza unha mensaxe moi clara: “nada vai cambiar, seguiremos reprimíndovos”. Dá medo pensar noutro éxito do modelo chinés.