David Amor, un crooner de altura

ENFOQUE

José Paz

José Paz

José Paz

José Paz

José Paz

José Paz

    Máis alá do curre, a axenda de David Amor non para, pero sobre todo o que non deixa é de fuchicar na tablet que leva no bolso; a el ségueno moita xente, até dezaoito mil en Facebook e seis mil no Twitter, case nada, xa quixeramos moitos, sen lugar a dúbidas é o prezo do seu vivir mediático. Pon cara de circunstancia e recoñece que atendelos a todos dá moito choio. Por iso a ninguén debe estrañarlle o feito de que ao seu derradeiro espectáculo lle chame “haiPOD”, así como soa, versión galeguizada do archicoñecido aparello da firma da mazá.

       A uns o mozo seguro que lles mola polo seu papel de contacontos, a outros pola súa actividade interpretativa en series televisivas, e a tod@s porque o de Tui gasta un corpo de impresión, cuxa envergadura é máis propia dun escolta dos de baloncesto ou dos outros ca dun actor en cernes; das mans mellor non falamos, xa o advirte el na súa páxina. Un rapaz “polifacético” que sabe de que vai iso de reinventarse, ao que non lle gusta ser encadrado, sempre é mellor diversificar para atopar o verdadeiro camiño. Agora o que realmente está a buscar é ser actor máis alá das canles televisivas, das series ou dos coñecidos clubes de “chistosos”, xa sabedes se alguén por aí está na tesitura de facer unha peli e busca prota o de Tui anda disposto.

Hoxe exerce para nós de solista, de crooner que despistou a súa orquestra, ou deses que camiña sen folgos cara a casa despois dunha noite de troula “musical”, por suposto, nesta cidade olívica tan pasional sempre coa música. David elixiu a personaxe de crooner polo seu admirado Frank Sinatra. A min, a verdade é que me lembra máis ao xenial Dean Martin, por aquilo de contar algunha historia entre cancións, que non chistes, que provoque o sorriso do público. “Eu non son un tipo gracioso, a min o que me gusta é contar historias”. O que si se percibe é que é un tipo simpático, co que podes pasar un bo rato.

      Por Vigo lle buscamos o ritmo a esas zonas onde remata a noite, e a veciñanza loita por conciliar o sono. David sabe posar e explotar ben os seus case dous metros de altura, tamén gusta de interpretar. Traballamos segundo o guión previsto, o resultado á vista. David está cheo de posibilidades.

   Publicado en La Revista 25/03/2012