Rebeldes sen causa
“Esta crise non a pagamos nós”, mentira, esta crise pagámola, pagarémola como se di vulgarmente, entre todos os pagáns. É moi fácil saír á rúa, alentados pola chamada mediática, a mobilizarse por argumentos deportivos, por ser campións de victorias alleas, facer colas insultantes á intelixencia para ollar cara iconas en réplica, é fácil saír á rúa a reivindicar o botellón, pero que difícil -me inclúo- é reclamar os dereitos propios. Que xesto de heroicidade e arroxo ver aos mozos de Túnez, Exipto, reclamando liberdade e futuro nas rúas, tamén aos da Libia prebélica, en Bahrein, e en tantos outros sitios. “As revoltas árabes”, “Algo está cambiando en Oriente Medio”, repetían os medios, pero que pasaría se os nosos fillos, anestesiados da nosa man durante lustros polo hiperconsumismo contaxioso, de súpeto ante a evidencia de que todo era un espellismo, e a realidade fose outra: “Sen curro, sen casa, sen pensión, sen medo”, decidiran tomar a rúa e manifestarse até facer cambalear o fantástico réxime “democrático”. É cuestión de perseveranza e ver como algún onde dixen digo direi Diego.
No hay comentarios:
Publicar un comentario