“Atrévete a pensar”, así reza o anuncio dunha universidade nun xornal. Non sei se este lema, o de pensar, é a medicina que necesitamos. Creo que o que máis nos urxe comeza a ser un psiquiatra, arxentino?, que nos aplique unha terapia de choque contra o caos mental ao que nos teñen sometidos. A psicoloxía, os estados de ánimo colectivos van moito máis alá do que nos podemos imaxinar. A confianza no desenrolo de calquera actividade diaria é fundamental, tanto no eido individual como no colectivo e esta batalla estámola perdendo.
Tralos incidentes de onte no parlamento catalán rapidamente os máis molestos co movemento popular amplificaron o erro, que non é o primeiro, houbo demasiados dende que se iniciou o acoso físico aos políticos. Burgueses e acomodaticios como estabamos, á xente lle custou botarse á rúa, aínda que tralo esforzo esta non vai querer regresar a casa; necesítanse presas, solucións urxentes que o propio funcionamento do sistema impide. Hoxe as críticas lle chegaron ao príncipe Felipe, que tivo que escoitar as súas nun acto académico. El non é o culpábel, tampouco o ministro Gabilondo que o acompañaba, pero é xusto pensar que nun estado de frustración polos horizontes perdidos, as queixas camiñen cara onde se perciben incomprensíbeis diferencias. E ninguén desexa ser carnaza das quenllas.
